பழங்குடி மக்கள் வசிக்கும் குடியிருப்புகள் சின்னமோதிரமலை, மாங்காமலை, தச்சமலை, முடவன்பொற்றை, விளாமலை, களப்பாறை, சின்னமுட்டுதேரி ஆகிய பகுதிகள் உள்ளன. பெரும்பாலானவர்கள், பழங்குடி காணியின மக்கள், மொத்தமாக 600க்கும் மேற்பட்ட குடும்பங்கள் அங்கு நிரந்தமாக வசிப்பதுடன், ரப்பர் தோட்டத் தொழிலாளர்கள் பலர் நாள் தோறும், மோதிர மலையின் பாலத்தைக் கடந்து வந்து செல்கின்றனர்.
மேலும், “இந்த பகுதியில் எப்போது மழை பொழியும் என்று கூற முடியாது. திடீரென்று காட்டாற்று வெள்ளம் உருவாகும்” என்றும் குறிப்பிட்டார்.
அங்கிருந்து குட்டியாறு பகுதிக்குப் சென்றிருந்தே. அது இலங்கையிலிருந்து தாயகம் திரும்பிய தமிழர்கள் குடியமர்த்தப்பட்ட பகுதி. அப்பகுதியில் பல குடும்பங்கள் இருக்கிறது. செல்வகுமார் என்பவர் கூறுகையில், “40 வருடங்களாக நாங்க இங்க குடியிருக்குறோம். இலங்கையில இருந்து தாயகம் திரும்பி வேல பாக்குறோம். ஒரு பொருள் வாங்கணும்னாலும் 10, 25 கிலோ மீட்டர் தள்ளிதான் போகவேண்டியிருக்கு. சீதபள்ளி செக்போஸ்ட்ல இருந்து இந்த பக்கம் வந்தா ரோடு எல்லாம் பழுதடஞ்சு கெடக்கு. ரப்பர் கழகத்துல சரியான மருத்துவ வசதி எல்லாம் எங்களுக்கு இல்ல. ரொம்ப கஷ்டப்பட்டுதான், எங்களுக்க வாழ்க்க எல்லாம் போயிகிட்டு இருக்கு” என்றார்.
அவசர தேவைக்கு மருத்துவ வசதி கிடைக்காமல் இறப்புகளும் நிகழ்வதாக மக்கள் வேதனைப்பட்டனர். இவையெல்லாம் தவிர, அரசு ரப்பர் கழகத்திற்குச் சொந்தமான பல ஏக்கர் ரப்பர் மரங்கள் பயிரிடப்பட்டிருந்தாலும், அவை முறையான பராமரிப்பு இல்லாமலேயே இருக்கிறது. ஒரு வகையில் மலையில் வாழும் மக்களின் வாழ்வாதாரத்தை உயர்த்தி கொடுத்தால், காட்டிலிருந்து அரசுக்கு வருமான கிடைக்க வழியாகவும் அமையும். ஆனால் மோதிரைமலை போன்ற பல மலைக் கிராமங்களில் வசிக்கும் மக்களின் நிலை என்பது, அகலப் பாதாளத்தை நோக்கியதாகவே உள்ளது.
இந்த விடியோவை தவறவிடாதீர்கள்!!!
